Alweer de tiende week! Het einde komt in zicht.
MAANDAG 15 NOVEMBER
Voor vandaag stonden er drie dingen op het programma. Eerst naar een koala park. Daarna naar een zeer grote zeehondenkolonie en vervolgens naar de pinguïn parade.
Het koala park viel erg tegen. In de folders stond dat je tussen de toppen van de bomen doorliep en "oog in oog"zou staan met die diertjes. Nou mooi niet. De boardwalks waren wel wat hoger dan normaal, maar je moest toch nog je nek verrekken om in de bomen te speuren en dan kwam er nog bij dat er erg weinig koala's waren.
Wel zagen we een zgn. swamp wallabi. Deze zijn wat donkerder dan de "gewone"soorten.
's middags stond een spectulaire toch naar de grootste kolonie zeehonden van Australie.
Op de kleine rotsen helemaal rechts huist een kolonie zeehonden die in totaal uit zo'n 10.000 exemplaren bestaat. Dus er zullen altijd wel wat zijn.
Misschien slecht op de foto's te zien, maar er waren in ieder geval honderden en nog eens honderden. Deze soort behoort ook nog eens tot de grootste. Prachtig gezicht. Op het land een en al lompigheid, maar...
in het water een en al gratie.
Ze hadden moeite met op de wal te komen en hadden een golf nodig om hun een "kontje"te geven.
Op de landtong waar de Nobbies bij hoorden, zoals die rotsengroep heet, stond een groot informatiecentrum, waar om heen diverse wandelroutes lagen.
Het sikte van de meeuwen.
's avonds stonde pinguïn parade op het programma. Op een bijna afgesproken ogenblik komen meer dan duizend kleine pinguins, niet groter dan zo'n dertig cm in groepen van pakweg 50 uit zee, naar hun nesten. En dat doenb ze elke avond.
Men heeft er speciale tribunes voor aangelegd om al het publiek te kunnen laten kijken.
In een animatie stonden alle soorten op een rij. De kleinste voorop. Dat is de soort die hier het water uit komt.
Deze foto's heb ik van internet geplukt want mag je niet fotograferen. Het leek D-day wel. In grote getale kwamen de groepen steeds weer het land op. Erg koddig om te zien.
Deze foto ook van internet.
en bekijk
deze link maar eens. Ook al niet van mezelf, mar hier krijg je een goed beeld hoe het er aan toe gaat.
Deze dag was dus al met al weg geslaagd.
DINSDAG 16 NOVEMBER
Voordat we Phillip Island ( dat ligt overigens vlak bij Melbourne) verlieten nog een bezoek aan Churchill island. Een nog kleiner eiland met een briug verbonden aan Phillip Island. Er staat alleen één boerderij op en daarbij een paar historische gebouwen die ook als zodanig zijn ingericht. Oude ambachten worden er dagelijks getoond. Maar je hebt er ook een leuke wandeling.
Eerst nog een tyoe huis dat je veel ziet.
Bij de boerderij een lavendeltuin. Met drie soorten lavendel.
Hier een Moonah boom. Dez kunnen erg oud worden. Volgens de overlevering hebben deze die hier staan de geschiedenis van het nieuwe Australie vanaf het begin meegemaakt, want zijn ze al 300 jaar oud.
Dus even een paar oudjes onder de nog oudere bomen.
Hier de verschillende fases van de bloei van de Banksia boom. Hier werden de bloemen en vruchten ongeveer een 15 cm, maar in het westen van Australie schijnen ze meer dan 40 cm groot te kunnen worden..
Op de boerderij een koffietent. Wilma zat rechts van mij. Jullie mogen raden welk gebak zij had!
Even de stramme benen luchtig over het waard werpen.
Toen naar de ferry in Sorrento, en over naar de andere kant van port Phillipbaai. In het noorden van deze immense baai ligt Melbourne. Anders hadden we zo'n 200 km moeten omrijden.
Aan boord even relaxen. En een paar dolfijnen e zeehonden gezien.
Toen door naar Frans Bregman. Die woont in Geelong. Net onder Melbourne. Met hem ons restant van de reis door gesproken. We kregen een vorstelijke maaltijd voorgezet. Ik ken Frans nog van de zeevaartschool in Amsterdam uit 1965! We hebben toevallig weer sinds een goed jaar contact met elkaar.
Voor dat we naar bed gingen toonde Frans ons nog zijn kunsten als goochelaar.
Met Frans "never a dull moment"!
WOENSDAG 17 NOVEMBER
Vandaag beginnen we aan de "Great Ocean Road". Die loopt pakweg langs de kust vanaf Melbourne richting Adelaide. De weg zelf is in zo'n 4 uur te rijden. Maar dan zie je weinig. Vanuit Geelong naaar Torquay gereden. Langs de kust op een "outlook" even koffie gedronken.
En aldaar de eerste foto dus.
Even verderop in Anglesea een wandeling over het strand. Lekker weer. Rond de 20 graden. Uit de wind is het echt warm.
Vanaf een volgende lookout zicht op de "vorige"stranden.
Op een volgende wandeling een soort salamander van zo'n 30 cm.Zo dik dat ie met de buik over de grond sleepte.
Elke rotspunt moet een naam hebben. Ik meen dat deze de brother heette.
Onderweg zijn er ook diverse watervallen.
en bomen met leuke begroeiingen.
Niet alleen stranden.
En op de camping in Kennet river veel van deze vogels.
Ook diverse koala's in de bomen op de camping. Ook de weg die achter de camping langs liep huisvestte vele koala's.
Een jonkie viel bijna uit de boom.
's avonds vanaf deze camping een rit van 6 km gemaakt om naar glimwormen te kijken. Erg leuk. Het is pikdonker en dan zie je opeens tussen de bomen allerlei kleine lichtjes.
Deze camping is aan te raden boven de duurdere BIG4 camping in de buurt.
DONDERDAG 18 NOVEMBER
En dan kom je 's morgens je camper uit en lopen de koala's heen en weer van de een naar de andere boom.
En dus weer verder met de mooie route.
watervallen...
vergezichten...
Regenwouden met bizarre bomen
Zeer grote bomen.
En dan heb je een groot natuurgebied waar de koala's bijna als rijpe appels uit de bomen vallen.
De Lonely Planet schrijft over dit gebied"Look out for koala's en for motorists who do the same".
Deze koala was op zoek naar een nieuwe boom. Ze kunnen enorm grommen, en dtoen ik dat na probeerde te doen, bleef hij zitten en keek verstoord in mijn richting.
En zo gaan we weer verder. Vandaag hebben we trouwens een paar keer een regenbui over ons heen gehad. Vooral toen we een regenwoud bezochten. Bij de ingang ervan stond op een bord: "het is mogelijk dat het regent als u hier wandelt, maar het is meestal erg nat in deze bossen". Kwam dus goed uit, zullen we maar zeggen.
Heel veel ferntree's (varenbomen) hier. Sommige wel een 4 meter hoog. In dit gedeelte was ook een uitkijk platform bij een hele grote boom. Helaas was de boom onlangs omgevallen en stonden we alleen tegen de onderkant aan te kijken.
Goed verzorgde paden.
En dan eindelijk de toegift die we ons zelf hadden toebedacht: de twaalf apostelen.
Het was nog mooier dan we ons hadden voor gesteld van alle foto's. Vandaag een ruwe zee en veel geweld dus.
Van uit diverse hoeken gefotografeerd.
Het blijft steeds weer mooi. We waren hier in de namiddag.
VRIJDAG 19 NOVEMBER
De beloofde kangaroes bleven weg, maar we hadden een mooi uitzicht vanaf de camping. Maar we gingen weer terug naar de "twaalf apostelen".
Dit is een van de diepe inhammen, waar het water zich met geweld in stort.
En dan achterin zich steeds verder een weg graaft.
Soms loopt er een lieftallig riviertje, waar niet uit blijkt dat er buiten zoveel golven staan.
En dan een mooi exemplaar van een holletje van weetikveel wat voor een beest.
Natuurlijke bruggen zijn er ook. Dit is een "eiland" waarop een kolonie van een pakweg 50.000 zeevogels (mutton birds) zitten. In deze tijd worden de eieren gelegd. Dan zitten ze niet in de lucht. Maar anders komen ze net als de pinguins elke avond tegelijk terug naar hun nesten. Ze voeden hun jongen zoveel dat ze bijna tweemaal het gewicht hebben van de ouders! Dan gaan de ouders ervandoor naar Alaska. Een tocht van een 15.000 km. De jonkies aan hun lot overlatend. Maar aangezien ze zoveel vet hebben groeien ze snel en leren binnen een paar weken vanzelf vliegen en gaan dan op eigen houtje ook naar Alaska. Om dan samen met de rest van de kolonie in het voorjaar weer terug te keren.
Wilma moest toch kijken of er eentje zat.
In Port Campbell, een stukje verder richting Adelaide, aan de haven lekker in het zonnetje zitten lunchen.
Dit zal zo langzaam maar zeke wel de laatste mango worden.
Weer verder langs de kust.
Dit noemen ze dan weer de Arch, omdat ie rond loopt.
En dit is de London bridge. Bedoeld wordt dan het open gedeelte, maar dat is de nodige jaren geleden ingestort.
Met een mooi strand erbij, waar je niet bij kan komen. Zwemmen is overigens overal hier langs de kust verboden.
Toen naar de "grotto"....
Was vroegen een blowhole, een gat in het plafond van een grot. Ook ooit inegstort, dus.
En weer op de terugweg, vlakbij de 12 apostelen , hebben we Loch Ard gorge nog bezocht. Daar kon je wel naar beneden.
En daar dus even poseren. Uit de wind was het trouwens heerlijk weer.
En hier dus zicht op die gorge.
Als laatste de Gibson Steps. Steile trappen om op het strand te komen.
Zo'n mooi strand en vrijwel geen mensen. De meesten komen snel naar de 12 apostelen en gaan er dan weer vandoor. En het is hier allemaal zo mooi.
Een prachtige wilde zee.
En Hans bezig met.....
love letters in de the sand..
Ik realiseer me nu dat , we over exact één week om deze tijd, ijs (brrr) en weder ( brrr) dienende weer in Nederland zitten!
ZATERDAG 20 NOVEMBER
Gisteravond nog een hele mooie wolkenloze avond. Maar terwijl het overdag heerlijk weer was, hebben we 's nachts alle zeilen bij moeten zetten om het warm te houden. Ik schat dat het zo'n 5 à 8 graden met zijn geweest. Afzien, dus en dat nog wel de laatste nacht in onze camper.
Want vandaag rijden we door Geelong, na eerst nog een en ander bekeken te hebben.
En slapen dan weer in een echt bed in een echte slaapkamer bij Frans Bregman.
Maar eerst dus naar Otway Fly. Een boardwalk hoog door de bomen. Over een afstand van een 500 meter hebben ze een wandeling tussen de boomtoppen door. En daarnaast nog een uitkijktoren van een kleine 50 m hoog.
Voor de kinderen was er in het park een route uitgezet met prehistorische beesten.
Maar hoog in de toren kijk je uit over de toppen.
En vanaf de loopbrug kijk je aan tegen de toren, als Wilma tenminste niet in de weg gaat staan.
Hier weer eens een ferntree. Dus mocht je toevallig Varenhout heten, dan weet je nu waar de naam vandaan komt!
Vervolgens weer naar rainforrest met een waterval. Die heette Triple falls. Dus je raadt het al. Keurig drie stromen naast elkaar. Maar in dit bos kon je ook nog de oude sporen zien van de houtkap die tot midden de 20e eeuw heeft plaatsgevonden.
Om de bomen te kappen maakte men inkepingen in de stam om eerst een stuk naar boven te kunnen klimmen. Die inkepingen zijn nog steeds te zien in de overgebleven verrotte knoesten.
Links boven is nog zo'n inkeping te zien.
Hier heel duidelijk. Maar omdat de rest van de stompen meer dan vermolmd zijn, verdenken we de rangers ervan deze boom een beetje geholpen te hebben.
Vandaag was het en waarme zonnige dag. En dan realiseer je je opeens dat je geluk hebt gead op de dagen dat het regende in ditt soort bossen. Want dan komt de sfeer van een rainforrest veel beter uit.
Mooist zou natuurlijk zijn om net NA de bui aan een wandeling te beginnen, want dan begint het ook nog te dampen, met nog mooiere fotogenieke momenten.
Hier nog ene oude stoomketel die voor de zakerij diende. Nadat met verder trok liet men de boel achter, want kostte het teveel moeite om zo'n apparaat weer mee te nemen.
Nou en dan verder naar Geelong.
ZONDAG 21 NOVEMBER
Vandaag zou Frans voor het programma zorgen. Hij wilde ons wat bijspijkeren in de Australische cultuur.
Het gebied rond Geelong en Melbourne was begin vorige eeuw de plek waar goud werd gevonden.
Men heeft toen in een van die voormalige mijnstadjes, Balarat, een soort openlucht museum gemaakt en worden er dagelijks allerlei acts gedaan die op die tijd slaan.
Maar eerst een uitleg van Frans hoe hij hun wagen had voorbereid voor een barre tocht naar het uiterste noordpuntje van Australie.
's morgens worden er wat echte (!) goudklopmjes in de river gegooid en mag men z'n geluk beproeven door zelf te gaan zitten zeven en wassen.
Van te voren bij binnenkomst wordt je overigens middels uitbeeldingen al erop gewezen hoe het in die tijd eraan toeging. Daarna een informatieve film. De eerst behuizingen bestonden uit tenten.
Hier wordt een echt goud gessmolten.
Ook in die tijd had men al een tempel van de vrijmetselarij.
Balcon scene met daarna een vervolg op straat.
Paard en wagen trok regelmatig door het dorp. Met de diligence kon je een tochtje maken.
En dan een demonstratie van de redcoat soldiers.
Een klasje, waar de klanten dus mee moesten doen. Hier met schoonschrijven.
Na afloop werd dat door de juffrouw beoordeeld met een A+ of minder.
Deze man pretenteerde de ontsteker te hebben ontwikkeld om dynamiet op afstaand te laten ontploffen.
Het gaf in ieder geval een hoop herrie en rook.
En toen weer naar "huis"om de camper schoon te maken. Want morgen gaat die terug naar de "drop off".
Frans showt nog even z'n voorraad eigen gemaakt bier. Hij heeft nu een voorraad van zo'n 150 flessen. Hier in Australie is het een hele cultuur) als je dat wilt om je eigen bier te maken. Als je je erin verdiept kan je alle bekende merken zo namaken! Ik ben zelf niet zo'n bier drinker maar ondertussen begin ik bijna een kenner te worden.
Ik vrees dat de gaatjes in mijn riem weer ruimer moeten worden genomen.
