28 oktober
Een kortere week vanwege Brisbane.
We waren gisteren al een eind op weg naar het nationale park waar we vandaag heen wilden. Maar op de camping vanmorgen leek het ons toch verstandig om een 8 kilometer terug te rijden om onze tank vol te gooien.
De rest van de reis kon wel eens voor problemen zorgen. Tja, Confucius zegt: Wie niet bijtijds tankt moet misschien lopen!
De route ging vandaag naar een natuurlijke brug en voor de rest enorm op en neer. Voor sommigen komt dit bekend voor. Erg mooie vergezichten, maar vaak niet goed op de foto te zetten.
Hier weer eens een stroompje, op onze wandeling naar de "brug".
Een groot gat in het dak van deze grot, zorgt voor de brug.
Hier zitten 's nachts vuurvliegjes. Maar ja, daar heb je overdag dus niks aan. Ik kan me ze nog wel als kind op Curaçao herinneren. Leuk effect. Soort van natuurlijke kerstboomverlichting.
Dit is dus een zwart gat. Maar dan voor water.
Hier staan we op de grens van Queensland en New South Wales. Ik had eigenlijk de andere kant op moeten fotograferen. Want er stond zowaar een echte poort, die afgesloten kon worden. En de andere wegen op de kaart hebben een soortgelijke aanduiding. Het ging hier dus wel direct met 25% omlaag. Later op de camping kwamen we erachter dat we vergeten waren om de klok een uur vooruit te zetten. En wij denken dat we lekker vroeg op de camping waren.
Moesten we direct aan de wijn. Vervelend hoor:)
We staan nu in Byron Bay. Aan de kust dus.
Byron Bay dus. Hier bevindt zich het meest oostelijke deel van Australië. Moet je gezien hebben natuurlijk. Niet zozeer vanuit geografisch oogpunt. Maar puur omdat de walvissen op hun trek om dit punt moeten en daardoor de kans dat ze dicht onder de wal zitten groot is.
Vandaag zouden we dus een wandeling maken naar deze kaap.
Ben je net begonnen aan je wandeling zit er zo'n beest op het pad. Brutaal de kop schuin en niet van plan om ons voor te laten gaan. Het beestje was pakweg 30 cm lang.
Er stond op zee een lage trage deining die net te kleine golven maakten om te surfen, maar dat hinderde dus niet. Later deden de dolfijnen mee. Leuk meespringend naast een surfer. Dat ding rechtop achter de surfer is een surfboard.
Wilma op haar charmante schoenen.
Weer eens mooie stranden.
En prima aangelegde wandelpaden. Dat kunnen die Aussies wel.
Hier dus wel een paar vinnen van walvissen. Dit is de mooiste volgens mij uit een serie van wel twintig foto's. Die beesten beseffen niet dat je ze wilt fotograferen. Net als de dolfijnen. Steeds ben je te laat.
Op de punt staat een prima uitkijk. Daarvandaan de walvissen en dolfijnen redelijk goed kunnen bekijken.
En deze bult is dan de meest oostelijke.
De verrekijker had je overigens wel nodig.
De bijbehorende vuurtoren
Met laagvliegende deltavliegers.
En dan is het onvermijdelijk dat je aan de andere kant van een kaap weer baaien tegenkomt.
Deze palmsoort schijnt reeds in de prehistorie te zijn voorgekomen, want stond er een bordje bij dat ze werden gegeten door de dinosaurussen.
En dan hebben we hier in het wild, de voor velen welbekende whitebreasted sea-eagle!
En dan weer verder naar het zuiden opgeschoven. Is dit nou een (sub)tropisch plaatje of niet. Met de schemering vlogen de kalongs (vliegende honden, of flying foxes, zoals ze hier heten) geregeld over ons heen. Die beesten hebben een spanwijdte van wel 40 cm. Volgens Wikipedia kunnen ze een spanwijdte bereiken van 1.70m!
Hier een foto, van internet gejat.
De dag trouwens erg mooi begonnen, maar toen we op stap gingen begon het te regenen. We zaten gelukkig toen net op een terrasje koffie te drinken. We wilden eerst gaan zwemmen, maar besloten toen eerst te gaan wandelen. Na de wandeling hebben we nog een uurtje op het strand doorgebracht want werd het prima weer. Nu zitten we (21.30 u) nog in de korte broek bij de camper.
vrijdag 29 oktober
Vandaag eerst nog een stukje verderop richting de kust gereden en rondgegekeken.
Nu maar eens een strandje gepakt. Dat zal er de laatste weken minder van komen.
Als lunch bij de plaatselijke visboer garnalen en chips gegeten. Uit een vel papier.
Vanuit mijn luie positie genomen.
Dat was dus dit strandje. Bij de haveningang van Yamba.
Toen door naar Grafton. Ligt wat meer landinwaarts. Vandaag zou het Jacarandafestival beginnen.
Een Jacaranda is dus de boom die zo mooi lilla bloeit. De hele week staat in het teken van deze boom.
In het dorp is een route uitgestippeld met de bloeiende bomen. Het lijkt wel of er in deze plaats alleen maar Jacaranda's staan. Prachtig. Ze beginnen nu ook de bloesem te verliezen, dus op sommige plaatsen loop je door een tapijt van paarse bloemen. Omdat we vandaag nog niet hadden gewandeld besloten we vanaf de camping te gaan lopen. Om al dat moois te bekijken.
Het was wel mooi, maar we hadden ons verkeken op de afstand. Maar goed, na drie-en-een-half uur waren we weer terug op de camping. Met een stelletje stalpoten...
Dit is trouwens weer eens wat anders dan een zandweg met allemaal kastanjebomen.
Zaterdag 30 oktober
Eerst maar weer het dorp in. Nu wel met de wagen. Er was een optocht van kinderen die in groepen "spandoeken"hadden gemaakt. Die zouden door een jury worden beoordeeld.
Het was net als bij koninginnendag bij ons. Veel kinderen en waarschijnlijk alleen de ouders als toeschouwer.
Ze zullen wel een thema hebben opgekregen, want het sloeg allemaal op het strandgebeuren.
Nog een oude toren met kroon en een nieuwe soort erachter. De toren eerde al de burgemeesters van het stadje. Vanaf 1900 waren ze vermeld.
Op weg naar het zuiden, komen we een echte Sikhtempel tegen. Schoenen uit en hoofdfeksel op.
In de tempel één grote zaal met een soort bed. Zeker voor de sick people.
In het plaatsje Woolgoolga weer naar een lookout voor walvissen. Daar stonden deze mannen te spelen met een radiografisch bestuurbaar zweefvliegruig. Die dingen hadden een spanwijdte van een kleine twee meter en waren super licht. Ze maakten er zelfs loops mee. De walvissen lieten zich alleen maar heel in de verte zien.
Op de lookout stond ook een kerel die het geluid van walvissen had aanstaan. Hoever kan je gaan in je hobby.
Dit beeld zie je ook regelmatig. Watertorens die beschilderd zijn.
De marina van Coffs Harbour.
En hier vanaf een afstand. Hier een wandeling op een schiereiland met allemaal een soort zwaluwen.
Er zijn ook wel eens géén zandstranden.
We hadden een camping vlak bij het strand en hebben bij de ondergaande zon nog een stuk gewandeld.
Zondag 31 oktober
Eerts naar de haven. Het moest toch heel wat zijn. Graffiti op de stenen van de waterkeringen.
Hier wordt het gepromoot om iets van tekst achter te laten. De meeste teksten waren alleen maar namen. Diverse in memoria en vele meldingen van de huwelijksreis.
In allerlei kleuren.
of figuren.
Wat nergens te vinden was in folders, was dat in het stadje zelf een heel kunstwerk was van ingelegde spullen.
In allerlei figuren.
Weer op de camping een mooie beschenen bewolking bij zonsondergang.
Vandaag zijn we trouwens een heel stuk opgeschoten. We hebben er bijna 400 km opzitten.
We waren wat achterop geraakt.
