ALICE SPRINGS

Vanuit Darwin dus naar Alice Springs gevlogen. Dat was gelukkig overdag. Maar daardoor waren we wel te laat om dezelfde dag nog de camper op te halen. Dus eerst een hotelletje in. Daar sloeg het noodlot toe wat de blog betreft. Eindelijk een redelijke verbinding, een paar uur bezig geweest om alles erop te zetten en toen bleek dus achteraf dat je geen words mag kopieren naar een blog. Dus alles voor niets.
Toen maar een paar dagen er niet meer naar om gekeken. Voor deze gelegenheid dus een 4wheeldrive genomen. Bij het ophalen werd ons aangeraden om de reis om te gooien. Het stuk waar we mee wilden beginnen was ontoegankelijk. Het had de laatste week veel geregend, wat voor deze tijd van het jaar zeel ongebruikelijk is. Het maakte ons niet veel uit. Of je nu rechtsom of linksom gaat. Achteraf kwam het goed uit. We hadden Ayer rock of Uluru het laatste willen doen, maar nu dus als eerste.

 aankomst Alice Springs. De Australiërs zijn er dol op om alles af te korten dus zij noemen het gewoon Alice.

r

 Nog even een wandeling en de ondergaande zon erbij.

 Op weg naar Uluru. Vijf uur rijden.

 Dus ook onderwg even pauzeren.

 En weer verder en ja hoor, daar istie dan Ayer rock of Uluru. Een monoliet

 Het is de bedoeling dat je bij zonsondergang gaat kijken. Daarbij blijkt dan snel dat je niet de enige bent
Met honderden tegelijk, al dan niet met stoeltje of complete maaltijd kijken hoe de rots langzaam verkleurt van grauw roodbruin naar mooi helder rood.
We waren blij met een strakken blauwe lucht. Ben je immers verzekerd van een goede zonsondergang. Later kwamen we er achter dat je er beter wat bewolking bij kan hebben.

Langzaam verkleurt ie.
De rest houden jullie tegoed, want ik kom er net achter dat ik de foto's nog niet geschikt heb gemaakt voor de blog. Jammer, net nu het zo lekker gaat.

( even tussendoor: Vandaag, vrijdag 1 oktober, wezen snorkelen op het rif, maar dat vertel ik later.)


Hier weer verder:

 In het echt natuurlijk veel mooier.

 Deze foto is speciaal voor de Encore leden. Bij elke midnight clear moet ik aan jullie denken! En de sterren kunnen hier twinkelen hoor. Precies zoals Leon voor kan doen.

 Op de camping bij Uluru.

 Lijkt de efteling van vroeger wel. Toen er allemaal geverfde duiven rondvlogen.

 Bij Uluru hebben we een paar wandelingen gemaakt, waarvan hieronder een impressie.
Van dichtbij is de rots nog mooier. Het lijkt echt één grote steen. Maar de foto logenstraft dat natuurlijk meteen. En dan te denken dat slecht éénderde boven de grond uit steekt. Vraag me af of het niet een heeel groot ei is dat in 2012 uitkomt!

 veel vreemde vogels in het gebied.

 Hierna gingen we door naar Katja Tutja of de Olga's. Dat is een heel stel van die keien, met veel bosjes tussendoor. Op het stuk erheen kwamen er een heel stel wilde kamelen de weg oversteken. Op zo'n moment kan je natuurlijk nergens je fototoestel vinden.

 De Olga's.

 Omdat het net ervoor had geregend stond er veel in bloei. Bovendien was de temperatuur heerlijk. Het had eigenlijk zo'n 35 graden moeten zijn, maar overdag was het een heerlijke wandeltemperatuur van rond de 20graden.

 Veel wandelen dus en soms geklauter. Maar alles is goed verzorgd door de aussie.

 Calamaty Jane was er ook.

 En als je een ander stelletje aanbied om van hen samen een foto te maken, moet jij natuurlijk ook.

 Het lijkt wel allemaal stil, maar de horden Japanners heb ik steeds goed kunnen ontwijken.

 De  Olga's vanuit de verte.

 's avond in een restaurant op de camping een Barbie gedaan, zoals ze hier een bbq noemen. Bij de "bar" koop je zoveel vlees als je wilt, als je maar ervoor betaalt. Daarna zoek je een goed plekje tussen een tiental electrische fornuizen. Groente is vrij, dus de ene maiskolf na de andere moest eraan geloven.

 De volgde dag via de Mereenieloop en de Larapintadrive terug naar Alice Springs. Een behoorlijk stuk hiervan was dus een paar dagen ervoor afgesloten voor alle verkeer vanwege de zware regenval. Voor de Curacaokenners, Dat stuk is net als de vlakte van Hato. Dus net zo modderig als het daar heeft geregend.
Toch was het erg snel weer opgekanpt, want hadden wij vrijwel geen problemen. Afgezien dan van het feit dat we na afloop van dat stuk even op de kop moesten gaan staan om de nieren en ons hart weer op de goede plek te krijgen.

 onderweg leken dit net struisvogeleieren. Bleken een soort pompoene te zijn. Later zagen we grote velden vol.

 Onze eeerste stop was Kings Canyon.

 Weer dus lopen en klauteren.

 Een polifinario

 Weer mooie rotsformaties. Wacht maar jullie krijgen er nog veel meer te zien.

Een termietennest in een boom "verstopt". Maar het ging mij om het detail.

 Haaa, eindelijk spatten.

Veel bloeiende bomen

 Een wild paard. Die wilde beesten verdommen het om vlak langs de weg te komen staan.

 's avonds op een parkcamping. Dat houdt in dat er ergens een soort van brivenbus staat. Daar gooi je een envelopje in met het geld voor het plekje. Wel doen want de boete kan hoog zijn. We stonden hier boven op een heuvel, vrijwel alleen in de middle of nowhere. En dan is zo'n ondergang wel uniek. Met deze zonsondergang moet Uluru er fantastisch uitgezien hebben.

De volgende dag weer aan de wnadel. Dit soort wandelingen is keurig verzorgd. Met veel informatie vooraf.
Je kan kiezen tussen korte lange wandelingen.

R De eerste wandeling vandaag ging naar de redbank Gorge. De rivier stond bijna droog

 Maar tot zover was het water onlangs nog geweest. Wilma, wijs eens aan!

Een punkduif.

 Ormiston Gorge, de volgende voor vandaag. Ja het is vandaag Gorges-dag. We waren ook al voor zonsopkomst op. En we moeten er nog veel doen.

 Nee, Hans, dat grapje kennen we al.

 hagedisje

 Hier zie je mooi hoe ooit de lagen over elkaar waren geschoven.

 Veel eucapytussen onderweg.

 Eigelijk ging de toch verder. Maar dan moest je overzwemmen en zou de tocht ten\lang gaan duren om ook nog de andere gorges te zien. De volgende de dag moesten we vliegtuig halen

 Dus even drinken voor we de terugreis aanvaarden. De adviezen voor drinken zijn niet mis.

 Een paar vogels die ons willen afleiden van hun nest. Een hoop gebaar en steeds voor ons uitlopend. Totdat we kennelijk ver genoeg waren, want toen vlogen ze opeens weg.

 Leek wel hei, heel mooi. Hele velden ervan. En dan te denken dat het eigenlijk droog en dor had moeten zijn, nu.

 Dit is geen Gorge, maar de Ochre pit. Een plek waar de aboriginals hun verfsoorten vandaan haalden.

 Prachtige kleuren in een mooie omgeving.

 Natuurlijk Wilma er even bij.
Weten jullie trouwens dat de maker van de films van Shrek volgens mij de aboriginals als voorbeeld heeft genomen. Als je die gasten groen voorstelt en van die trechters als oren zijn ze zo uit die films weggelopen.
Ook dat lieve kopje van zijn vrouw.

 Ik kan maar niet achter zijn naam komen, maar dit is een soort hagedis, die om af te schrillen een enorme soort kraag kan opzetten. Toen we langs reden deed hij dat, maar toen ik terugreed tot vlak bij hem zat hij alleen maar nieuwsgierig te kijken wat IK deed. Je kan hier overigens zomaar midden op de weg stoppen en naar zo'n beestje kijken, want er is toch geen ander verkeer.

 Jaaa, daar gaat ie weer.

 Mooie tekening op de bomen

 De kloof van Chandley Chasm. Een hele klas duitse tieners was hier losgelaten. Ik had helaas geen vliegenmepper bij me. Alleen maar andacht voor elkaar en maar leuteren.

 De volgende dus

 Een Boa constructor, maar dan anders.

 Zomaar een rotsje. Leuk Einstein wel/

 Simpsons gap dus, de zoveelste kloof.

 prachtige lagen gesteente.

 En weer mooie formaties.

 Hier ging het vooral om de verhalen erachter. Verdrerop een paar rotstekeningen van drie rupsen, die een belangrijke rol spelen in de lokale verhalen. Maar je moet er wel iets voor doen.

 Dus even de schoenen uit.

 Drie "rupsen"op de wanden geschilderd. Het zijn voor ons "maar"een stel vertikale strepen, maar toch...

 ja, toch nog een kameel op de foto.

 De nacht weer doorgebracht op een natuurkamping. Kost weinig, maar dan heb je er ook niks voor.
De volgende dag weer een paar wandelingen gedaan. Eerst een berg op vanwege het panorama.

 dit dus.

 Toen een andere wandeling waarbij we een paar keer de schoenen uit moesten doen, maar het water was niet diep.

 Een verhaal hoe een bush toilet werkt, zonder te stinken.

 Nog even proberen wat water te vangen van een miniwatervalletje.

 Tot slot nog een bezoek aan het museum In Alice Springs van de Flying doctors. U allen bekend van de welbekende TV serie van een aantal jaren geleden. Alice Springs was daar het middelpunt van.

En dat was dan weer het einde van deze episode. 's middags zaten we alweer in het vliegtuig richting Cairns.

Laatste bericht: vandaag 4 oktober in Townsville. Lekker weer. Eindelijk weer. Morgen naar Magnetic island.